Pszczółki 2024/2025 : Mieszkam w Polsce.

Nauczanie zdalne 04.05.2020 r.pp I 5, 8 IV1,2,3,5,8,10

Witam serdecznie w kolejnym dniu zdalnego nauczania

Zabawa orientacyjno – porządkowa „ Biały orzeł” dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło R.: biały orzeł Dziecko kładzie się na plecach na podłodze i wymachuje równocześnie nogami i rękami w linii poziomej. Natomiast gdy R. klaśnie raz w dłonie, dziecko wstają i ponownie swobodnie się porusza po pokoju.

Zabawa ruchowa równoważna „ Rzeka Wisła” R. rozkłada wijącą się wstążkę. Dziecko przechodzi po niej stawiając stopę przed stopą.

Temat tygodnia :Mieszkam w Polsce

Wiersz „Polska nasza ojczyzna” Iwony Rup

Polska to nasza ojczyzna,

wioski, lasy i pola,

miasta, ludzie, fabryki

i wszystkie dzieci z przedszkola.

Mówimy tu po polsku,

flaga jest biało-czerwona.

Godło to orzeł biały,

na głowie złota korona.

Warszawa jest stolicą,

Bałtyk i Wisłę też mamy.

Mazurka Dąbrowskiego

wszyscy na baczność śpiewamy.

Film o symbolach narodowych https://www.youtube.com/watch?v=FJ83BRqFPBA

Opowiadanie: „Wystawa o legendach Warszawy” Urszuli Piotrowskiej

Przez kilka dni pani czytała przedszkolakom legendy o Warszawie. A potem dzieci robiły ilustracje do tych opowieści. Były takie piękne, że zachwycony Trampolinek zawołał:

– Hej hop, może zrobimy wystawę, żeby inni mogli zobaczyć nasze obrazki?!

I był to bardzo dobry pomysł. Z przedszkolnego magazynku przyniesiono kolorowe tablice, do których dzieci przyczepiły swoje prace.

Wieczorem Trampolinek zawołał przyjaciół, żeby obejrzeli wystawę.

– Łaa! – zaryczał Tygrysek. – Jesteśmy pierwszymi gośćmi i najważniejszymi!

Trampolinek podskakiwał hej hop i wręczał każdemu chorągiewkę. Chorągiewka miała dwa pasy. Górny był żółty, a dolny – czerwony.

– Dlaczego takie kolory? – zdziwił się Zajączek.

– Bo takie kolory ma właśnie flaga Warszawy, hej hop!

Na pierwszej tablicy zawieszono portrety Syreny. Wykonane kredkami albo mazakami, albo farbkami. I była tam Syrena pływająca w Wiśle, i na jej brzegu, i Syrena na pomniku, a nawet z dziećmi w przedszkolu.

– Hau, hau, a dlaczego Syrena? – zapytał pluszowy Piesek.

Lala Anielka, która bardzo uważnie słuchała, jak pani czytała legendy, powiedziała głośno i wyraźnie:

– Wszyscy wiedzą, że Syrena jest w herbie Warszawy. I wszyscy ją bardzo kochają!

Nagle usłyszeli piękny śpiew. Po całym przedszkolu niosła się piosenka:

Mam ja tarczę i mam miecz,

by Warszawy zawsze strzec.

Kiedy melodia ucichła, Trampolinek zaprowadził zabawki do drugiej tablicy. Były na niej obrazki z legendy o złotej kaczce. A na nich szewczyk, który szukał skarbu, lochy zamczyska, stary żołnierz z medalami na mundurze, złota kaczka, piękna królewna i worek złotych monet. Wszystko wyglądało jak prawdziwe. Tygryskowi wydawało się nawet, że szewczyk do niego mrugnął.

Wtem królewna na obrazku poruszyła się i wyszeptała:

Mam pieniędzy pełen trzos,

możesz swój odmienić los.

Lecz warunek jeden spełń,

nigdy z nikim nie dziel się.

Potem rozległ się złośliwy chichot, a Trampolinek odpowiedział:

– Nie potrzebujemy takiego skarbu, jeśli nie można się nim podzielić.

Pobiegli do następnej tablicy i tylko z daleka dobiegł ich śmiech i kwakanie, kwa, kwa, kwa. Na tablicy nie było żadnego rysunku, bo wszystkie leżały na podłodze.

– Hej hop, a czyja to sprawka? – zdziwił się Trampolinek.

– Ja tego nie zrobiłem, hau, hau – zaszczekał pluszowy Piesek, któremu zdarzały się małe psoty.

– Ale ja tak! – usłyszeli jakieś grube głosisko. – A teraz wypróbuję na was moje spojrzenie!

Trampolinek od razu wiedział, że mają do czynienia z Bazyliszkiem.

– Uciekajmy! – krzyczał Trampolinek. – I nie patrzcie mu w oczy!

Przyjaciele ukryli się, gdzie kto mógł, a Bazyliszek biegał po korytarzach i szukał wyjścia z przedszkola. Wtedy Anielka otworzyła swoją torebeczkę, wyjęła z niej lusterko i stanęła przed Bazyliszkiem.

– W tej chwili wracaj do obrazków, bo inaczej będzie źle! – rozkazała dzielna lala.

Bazyliszek opuścił głowę i wskoczył do obrazków. Przyjaciele powiesili je na tablicy.

– Dlaczego posłuchał Anielki? – zapytał Piesek. – Dlaczego hau, hau?

– Bo wystraszył się, że zobaczy swoje spojrzenie i zamieni się w kamień – wytłumaczył Zajączek.

Aha, pomyślał szczeniaczek i obiecał sobie, że następnym razem będzie uważniej słuchał, jak pani czyta lub opowiada. Po przygodzie z Bazyliszkiem zabawki były bardzo zmęczone, więc postanowiły, że dokończą oglądnie wystawy następnego dnia. W chwilę potem już spały, ale przez sen słyszały, czyjeś głosy dochodzące z czwartej tablicy:

To my, Wars i Sawa!

Od naszych imion

jest nazwa Warszawa.

A wy, jak myślicie, do której legendy będą pasowały rysunki zawieszone na ostatniej tablicy?

Pytania do opowiadania